De individualistische wijze waarop LTO-voorzitter Sjaak van der Tak op 25 mei zijn stikstofplan naar buiten bracht, is geen toonbeeld van verbindende kwaliteiten. Maar dat terzijde, de inhoud is volgens Stikstofclaim een grotere splijtzwam.
Kostenanalyse is er wel, batenanalyse ontbreekt
Het plan moet 1,76 miljard euro per jaar gaan kosten, 10 jaar lang. Het gaat dus om gemiddeld 15 miljoen euro per Natura 2000-gebied! Dat is heel veel geld. Van boeren wordt een groot offer gevraagd, zij zullen een groot deel van hun rechten en ontwikkelruimte moeten afstaan. Van de samenleving wordt ook een groot offer gevraagd, zij betalen via belastingen de rekening. Dan mag je verwachten dat deze mega-investering gaat leiden tot een betere staat van instandhouding van natuur. Dit is immers het doel van het stikstofbeleid. Je zou mogen verwachten dat van natuurorganisaties garanties worden gevraagd voor de biodiversiteit. Het kan niet zo zijn dat van economische bedrijven wel harde resultaatverplichtingen worden gevraagd, maar van natuurorganisaties niet.
Zonder dergelijke garanties, zal er geen ‘Duurzaam evenwicht’ kunnen ontstaan, maar wordt er verder gewandeld op het pad van ‘Mistdampen zonder uitzicht’. Stikstofclaim vindt dat kostbare plannen altijd voorzien moeten zijn van een kosten/baten-analyse. De baten (welke verbetering van de staat van instandhouding van natuur mogen we verwachten van dit plan) ontbreekt volledig.
Kans groot dat meetbaar effect uitblijft
Al jaren wordt in het veld weinig effect gemeten van het ammoniakbeleid, ondanks miljarden investeringen van de landbouw. Maatregelen blijven zich opstapelen, al 30 jaar lang, maar meetbaar resultaat blijft vooral uit. De kans dat dit kostbare pakket straks wederom geen meetbaar effect blijkt te hebben op de biodiversiteit, is groot. Wat wordt dan het antwoord van de bedenkers van het plan? Een nieuw pakket aan maatregelen voor de resterende boeren?
Vooraf opmaken van een kosten/baten-analyse (baten in de zin van verbetering van de natuurkwaliteit) is essentieel om afgewogen beslissingen te kunnen maken. En uit de huidige ‘Mistdampen zonder uitzicht’ te komen.